Ik ben een Surinaamse geboren uit een Hindoestaanse vader en moeder met gemengde afkomst. Als jong meisje heb ik al altijd gevoel gehad voor de natuur. Al heel jong was kamperen, verzamelen van natuur materialen en muziek mijn hobby. Mijn teken talent ontdekte ik nadat ik een opdracht kreeg van de schooljuf en kreeg van mijn ouders de tip, ga buiten kijk naar iets en teken het…..langzaam werd ik beter zonder dat ik het door had. Zo ontstond het gevoel voor cartoons , die tekende ik graag na. Op mijn 14e wist ik nog niet wat ik later wilde worden, alhoewel ik in mijn jeugd voor juf, advocaat of architect wilde gaan. Vanwege heel veel struggles in mijn leven, heb ik me alleen kunnen verdiepen in kunst. Op mijn 16e startte ik officieel met Nola Hatterman. Vanwege financiele problemen en zeker nog het feit dat ik moeder was, was het moeilijk om de school af te maken. De omstandigheden op school waren ook niet naar mijn zin en besloot te stoppen met heel veel pijn. Na 15 jaren geen potlood meer aangeraakt te hebben en intussen single mom van mijn 2e kind besloot ik alles op alles te zetten om me opleiding af te ronden. Ook dat ging niet moeiteloos. Mijn gevoel voor fantasie/cartoon veranderde in realisme en perspectief. Had in realisme willen afstuderen, maar had meer tijd voor nodig. In mijn afstudeer jaar dacht ik aan armoede, portretten, perspectief. Ik moest met een thema werken dus armoede , maar zat al gauw vast. Ik besloot het op te geven; door push van mede-studenten en mijn mentor Razia dacht ik van ik geef het nog een try. In slechts in week va onderzoek en inspiratie van andere kunstenaars als Roosmarijn ten Hoopen en Brionja James wist ik het al weer. Perspectief het liefst monumentale gebouwen van Suriname, dit omdat ik hier mijn thema armoede, fantasie & realisme wilde verwerken. Dit ging tot mijn verbazing heel vlot. Ik ontdekte mijn eigen stijl. Gedurende deze periode werd het gevoel voor monumentale gebouwen groter. Zodoende hoopte ik ook anderen te raken om veel meer waardering te hebben voor onze unieke gebouwen die in de toekomst misschien niet meer zullen bestaan . Deze gebouwen hebben een uniek bouwstijl die alleen nog in Suriname voorkomt , is een fusie van Europese architectuur en constructietechnieken , uitgevoerd met Inheemse en Zuid-Amerikaanse materialen volgens crafts die door slavenmeester en slaven zijn ontwikkeld . Dit heeft gemaakt dat wij een plek op de wereldgoedlijst van de Unesco hebben kunnen veroveren . Wij Surinamers moeten trots zijn hierop en deze bouwstijl koesteren.
Voor nu wil ik nog doorgaan met het presenteren van monumentale gebouwen in Suriname en in de toekomst portretten . Mijn kunst wereld zal nu pas tot bloei moeten komen.